ارزیابی جاده های موجود و طراحی واریانت جدید با استفاده از روش ahp

جنگل ها فواید زیادی برای انسانها دارند که هر یک از این فواید می توانند به عنوان وظیفه جنگل تعریف شود. برای دستیابی به این فواید و مدیریت آنها نیاز به طراحی شبکه جاده جنگلی می باشد. امروزه طراحان جاده های جنگلی در مناطقی با شیب های زیاد، به منظور طراحی جاده با صرف هزینه و زمان کمتر از مدل های رقومی ارتفاع(dem) در محیط gis استفاده می نمایند. در این مطالعه به ارزیابی جاده های موجود و همچنین طراحی جاده های جدید با استفاده از تلفیق روشahp و سیستمgis اقدام شد. که علاوه بر استفاده از نظرات افراد متخصص، از روشgis که روشی تقریبا پیشرفته در ایران به شمار می رود، نیز استفاده شده است. این مطالعه محدوده سری دو، قسمتی از جنگل های حوزه آبخیز ناو را شامل می شود که تماما در جنوب رودخانه ای به همین نام قرار دارد. حداکثر ارتفاع از سطح دریا 2120 متر و حداقل ارتفاع منطقه 280 متر است. در این مطالعه با توجه به شرایط طبیعی جنگل های شمال ایران 8 عامل شیب، جهت، ارتفاع، تیپ رویشگاه، موجودی سرپا، هیدروگرافی، زمین شناسی و خاک شناسی برای تهیه نقشه توان جاده سازی مورد استفاده قرار گرفت. پس از تعیین عوامل تاثیرگذار، نقشه مربوط به هریک از عوامل، ارزش گذاری شد و سپس این نقشه ها در نرم افزارarcgis 9.2 با هم تلفیق شدند و نقشه پایداری منطقه بدست آمد. در مرحله بعد بر روی نقشه پایداری بدست آمده از تلفیق لایه ها، با استفاده از روش گام پرگار، سه شبکه جاده جدید پیشنهادی طراحی شد. سپس ارزیابی فنی و زیست-محیطی جاده موجود و جاده های طراحی شده انجام گرفت. نتایج نشان داد که جاده های طراحی شده نسبت به شبکه موجود به لحاظ تراکم، سطح پوشش و نحوه پراکنش، مناسب تر هستند. همچنین در بین جاده های طراحی شده نیز، جاده شماره 2 عملکرد بهتری نسبت سایر جاده های طراحی شده دارد.